Fırtınalı yağmurlar karşısında bile kurak yürekler gördüm ben; bir ölü kuşun -mesela- kanadına hüzünden fırtınalar çizerken..
Yüreğimden düştü, düşten öte gitmedi sevgili öykülerim..
Sevinçlerim yanmayan bir sokak lambasıydı yokluğunda fark edilen ve hüzünlerim gökkuşağı gibi gözalıcı olsa da masallara sağır kalmadı gözlerim..
Uçan kuşları, ölü düşleri seviyorum. Tanıdığım insanların çook azını, tanımadıklarımınsa HEPSİNİ..
İşte bu inanç ve sevgidir seni bana getiren. Ve her çalınışı ve dinlenişi bu şarkıların, bir borcun ödenişidir bu inanca ve bu sevgiye..
Sana şarkılar söylemeye devam ederim sevmeye çıkarsız inanırsan..
Sevmeye inan!
Yaşamak zor bi' oyun..
F.D., Eylül'ün bin900doksan6'sı, İstanbul
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder