Jübilemi yaptım ben artık. Son şansım, son şans verişimdi o; son maçımdı sahalardaki. Yeterince oynadım, yeterince yenildim, yeterince üzüldüm...
Artık oynamak istemiyorum. Bedenim yorgun bu koşturmacalardan, yüreğim yorgun aldatılışlardan... Çarpıntılar, el titremeleri, hiç geçmeyen içsıkıntıları... Bir maç daha istemiyorum!
Jübilemi yaptım ben artık. Jübile olduğunu bilmeden, yine de mutluluğunun da acısının da tadına vararak... Bir kez daha oynamak istemiyorum!
Selcan
06/03/2008
Ankara
çok içten bu.çok güzel anlatmışsın yaşadığın psikolojiyi hissettim bir an.saygılar
YanıtlaSil