Sere serpe yatıyordu önümüzde pişmanlık.
Aylardan eylüldü, örttük üstünü...
Yaşıyormuş gibi yaptık; seviyormuş gibi değil!
Kanadıkça içimizden sakladı yüzümüz
Gülümsedik kaderimize!..
Ne sevmeyi bildik biz ne sevilmeyi bu hayatta...
Varsa yoksa marifet bildik hep kaybetmeyi!
Öyle bir yol ki gittiğimiz; nereye sapsak hüzne çıkıyor!
Ama yaşamak dediğin kimisine ölümü öğretiyor...
Pusu kurmuş bekliyordu önümüzde pişmanlık.
Bir ucundan tutuverdik, örttük üstünü...
Yaşıyormuş gibi yaptık; seviyormuş gibi değil!
Kanadıkça içimizden sakladı yüzümüz
Gülümsedik kaderimize...
Ne sevmeyi bildik biz ne sevilmeyi bu hayatta!
Varsa yoksa marifet bildik hep kaybetmeyi.
Öyle bir yol ki gittiğimiz; nereye sapsak hüzne çıkıyor...
Ama yaşamak dediğin kimisine ölümü öğretiyor!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder