Sakin sakin oturuyorum odamda. Çok az kişiyle görüşüyor, çok az konuşuyorum. Sessiz sedasızım, kendi halimdeyim... Kim biliyor içimdeki fırtınaları? Ne kadar çaresiz hissettiğimi kim biliyor? Hayatımın kontrolünü kaybettim, savruluyorum ordan oraya. Savrulurken çarptığım yerler canımı ne kadar yakıyor kim biliyor? İçimde herkese ve her şeye karşı bir öfke büyüdüğünü ve o öfkenin, patlamaya hazır beklerken ruhumda, beni nasıl çürüttüğünü kim biliyor?
Sakin sakin oturuyorum odamda. Sakin sakin göz yumuyorum çaresizliğimin, yalnızlığımın, başarısızlığımın, öfkemin beni çürütmesine...
Sakin sakin pes ediyorum, sakin sakin çekiliyorum oyundan usulca...
Kim biliyor?
17/01/2009
Ankara
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder