Sabahlar zor oluyor...
Rüyadan uyanmak, seni rüyada bırakıp sensiz gerçek hayata dönmek... Apar topar hazırlanıp iş dediğimiz oyalamaya gitmek için servise binip de 15 dakikalığına da olsa kendi dünyama daldığım anda alıyorum telefonu elime. Mesajlarını okuyorum yeniden.. Fotoğraflarına, fotoğraflarımıza bakıyorum yeniden.. Yeniden.. Herbir anı yeniden yaşıyorum sanki... Yüzümde bir gülümseme, "iyi ki pes etmedin" diyorum sana..
Sonra doluyor kendi alemimde geçireceğim süre, iniyorum servisten, işyerindeki odama geliyorum. Bilgisayarı açıyorum...ve sen ordasın! Sitenin sayacından görüyorum sayfama girdiğini örneğin. Bu bile büyük huzur veriyor bana. Her şey yolunda ki ordasın, işindesin, bilgisayarını açmışsın, sayfama girmişsin.. Hele bir de yazmışsan, gün benim günüm artık.
Aklındayım..
Yanındayım..
Selcan
26/08/2008
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder