Olmamasının bir nedeni olduğunu bilsem de üzülmemek elimde değil. Çok istedim, uğruna çabaladım, umut ettim, dua ettim... Bütün bunların üstüne üzülmemek elimde değil. Bu tıpkı, derslerin bitmesine üzülmek gibi. Biteceğini biliyordum, en başından beri biliyordum. Bir gün biteceğini bilerek başladım. Ama bu üzülmemi engellemiyor işte. Her hafta görürken, artık hiç göremeyecek olduğum gerçeğini değiştirmiyor.
Başka türlü olamayacağını bilmek, içimi ferahlatmıyor!
Selcan
..ve içimi ferahlatacak sözleri söylemiyor kimse!
YanıtlaSilAvutmasını beklediklerim cevap yazmamakla meşgul..