Kısmet?

Kazanmayı çok istediğim yerlerden biriydi. Yaparken keyif alacağımı düşündüğüm işlerden biri.. Dünden beri içimde büyüyen pişmanlığı, üzüntüyü, acıyı anlatmak zor. Orada tanıştığım insanlar, orda çalışan ve bize yardımcı olmak için haftasonu da gelenler, yani kazansaydım birlikte çalışacağım insanlar.. Hepsi o kadar sıcakkanlı, o kadar iyilerdi ki.. Sanırım beni asıl üzen o oldu. Zaten bir işim var, iyi kötü maaş alıyorum. Ama annem-babam yaşındaki insanlarla birlikte çalışmak yerine akranım insanlarla, benim gibi olan, beni anlayan insanlarla çalışmak çok daha farklı olurdu elbette. Kafamı taşlara vursam ne fayda! İyi geçmedi mülakat.. Daha iyi olmalıydım, daha çok çalışmalıydım. İki hafta boyunca bununla uğraştım, konuyla ilgili her şeyi takip ettim. Ama anasaya hukukundan, maliyeden, vergiden vs soracaklarını düşünemedim. AB uzman yardımcısı olsa bile nihayetinde Maliye Bakanlığı orası, maliye ile ilgili sorular geleceğini düşünmeliydim!

Hayatım hep böyle pişmanlıklarla mı geçecek? İnsanın yaşı büyüdükçe hataların ve pişmanlıkların boyutu da büyüyor galiba.. Geldiğim nokta: Aklı başında, iyi eğitim almış, görgülü, kültürlü, kaliteli insanların varlığından bihaberken, boş insanlarla harcadığı yıllar sonrasında yapmak istedikleri ile yapmak zorunda oldukları arasındaki uçurumu idrak etmiş ve çeyrek asırlık yaşına rağmen yaşamaya yeni başlamış gibi şaşkın bir Selcan..

Kısmet mi bütün bunlar, yoksa kendi başarısızlığımıza, beceriksizliğimize ya da yalnızlığımıza uydurduğumuz bir kılıf mı sadece?

Selcan
24/12/2006