Böyle bir şey...
Oturamıyorsun yerinde. Kafanı gözünü yaracaklarını bile bile gitmek istiyorsun. "Biz"e katılmak, tepki göstermek, sesini duyurmak istiyorsun. Zaten haberleri izlerken de akıyor göz yaşları; varsın üzerimize sıkılan biber gazından, portakal gazından, sinek-böcek ilacından olsun!
Sabah uyandığında ilk iş, gelişmeleri takip etmek oluyor. Neler oldu gece boyunca? Kendine polisten bir ordu yaratan diktatörün zulmü devam etti mi?
Bu arada yine bir 3 Haziran... Yine Nazım...
Yine ülke kan revan içinde...
Ama hala...
Bu cehennem, bu cennet bizim!
Bu memleket bizim!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder