Boynum kırıldı.
Nefes alamıyordum!
İki iri damla gibi
Dışarı fışkırmak üzereyken gözlerim...
Ve aşırı şişirilen bir balon gibi
İnfilak edecekken yüreğim...
Son saniyede aklımdan geçti;
Dedim ki öleceğim!
Bu halk uğruna!
Yirmi dört yaşımda.
Yeryüzünün ve hayatımın
Bu bahar noktasında...
Güneşli günler yaşamaya hazırlanırken
Bütün alçaklar!
Kararmadan önceki anda
Aklımın utanç duvarını yıkan bir soru,
Bana rağmen yıldırım gibi çaktı beynimde.
Emin miyim diyordu,
Değer miydi gibisine...
Acaba ölüyor muyum
Pisi pisine...
Dedim ki:
Eminim!...
Eminim!
Ve işte bu cevap oldu
Son devrimci eylemim!
Coşkun Büktel
6 Mayıs 2008
http://coskunbuktel.com/siiraltimayis.htm
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder