"soğumuyor arkadaş soğumuyor acısı. üç yıl geçmiş aradan. inatla bakıyorum resimlerine. kendini jiletleyen arabeskçiler gibi, ısrarla izliyorum hrant haberlerini ana haber bültenlerinde. içimi acıta acıta okuyorum hakkında yazılmışları. insan olduğumu hissetmek için. hayatta olduğumu hissetmek için. acıtsa da, inatla. şu adamı vurdular ya. vurdurdular ya şu adamı da. nerelere gitsem. gidecek yer de yok. cenaze evine girince ağlayan kadınların yanına usulca oturup ağıta başlayan anneannemin ağıtı gibi, önce yavaştan, giderek şiddetlenerek. kafam zonkluyor. ermeniliğini bırak, eylemciliğini bırak, muhalifliğini bırak, hümanistliğini, insanseverliğini, samimiyetini, cesaretini bırak, adam gibi adamdı. (adam gibi adam mı? ha ha ne komik laf). komik mi? (komik tabi. sit com lafları bunlar. naylon laflar, ekşi sözlük lafları). siz kimsiniz, bu tarih öncesi köpekler neden havlıyor? neden yüzyıllardır havlıyor bu köpekler? neden hep aynı şeyler, nasıl lanetli bir yer burası? nasıl yaşanır burda? hrantı vurdular. hem de sırtından, allahım! artık ne yapsak da adı yaşamak olsa? kendimi yarı çıplak karlara atasım var. bak işte hayattayız hrant. acıya müptela olduk, içimizi oymak en büyük zevkimiz, ne kadar üzüldüğümüzü söylemek de en büyük ayıbımız olsun."
(pesa, 17.01.2010 22:53)
http://sozluk.sourtimes.org/
.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder