Bir bilsen nasıl zor tutmak kendini "Gitme!" dememek için! Gitme! Hep burda ol, hep görebileyim seni, hep yanımda hissedeyim... Her şey ne kadar güzel olurdu! Ne kadar az yorucu!
Sana gitme demedim hiç şimdiye kadar. Ağlamadım ardından. Gülerek uğurladım hep. Ama sen gözden kaybolur kaybolmaz nasıl bir düğüm gelip saplanıyor boğazıma bir bilsen! Gitti diyorum, bir daha ne zaman göreceğim kim bilir... Boynu bükük kalıyorum ardından. Oyuncağını kaybetmiş çocuk gibi hissediyorum... Kalakalıyorum öylece. Yapacak bir şey bulamıyorum. Çok şey planlayarak gelsem de eve seni uğurladıktan sonra, sağ salim vardığının haberini alana kadar kafamı veremiyorum hiçbir şeye. Öylece, hiçbir şey yapmadan bekliyorum.. Sonra sen arıyorsun vardım diye.
Ve ben yığılıp kalıyorum uykuya...
Dağıtıp gittiğin Selcan'ı toparlamak için zor bir hafta bekliyor oluyor beni yine...
Selcan
Mayıs 2009
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder