Yeni yılın ilk günü.. Yine büyük bunalımlar içindeyim.. Yine hayalkırıklıklarının acısı içimde.. Kendim için yapmam gereken şeyleri yapamıyor olmanın sancısı, ailemin karşısına konuşmayan, gülmeyen, sürekli somurtan biri olarak çıkmanın, onları üzmenin kahredici ağırlığı...
Daha önce de bu kadar kötü hissettim mi, yoksa ilk kez mi böyle tamamiyle dipte hissediyorum bilmiyorum... Yolun sonu sanki burası, her şeyin bittiği yer... Çok kötü hissediyorum, bu ruh halinden nasıl kurtulacağımı bilmiyorum.. Başkalarının da başına geliyor mu acaba bunlar? Sanmıyorum, gerçekten, kimsenin başına benimki gibi sürekli gelmiyordur..
Ait olmadığım bir dünyada yaşıyorum.. Ait olmadığım, adapte olamadığım adi bir düzen içinde..
26.senesinin son gününde çok daha farklı şeyler yazabilen biri olmak isterdim..
Selcan
1-1-2008
Ankara
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder