18 Temmuz 2007 Çarşamba

Cemresi Oluruz Yarınların


Külhani bir sevinç
Sarar ansızın yüreğimi.
Yeniden oluşturmak gibi
Gündüzü ya da geceyi.
Bir kıvılcım vardı önce,
Yarım kalmış bir hece.
Yağmurlu bir kent sonra.
Yorgun düşen git gide...

Ve sanki hiçbir şey yaşanmamış gibi
Maskelerini kuşandı insanlar!

Rüzgara savruldu sesim,
Yarım kalmış bir şarkıdan.

Suskunluğu öğrendi insanlar!

Ve belki sen, belki ben...
Belki de biz ve onlar...
Kumdan kaleler kuran denize doğru.
Bakarsın çoğalırız yaşam denen bu oyunda;
Cemresi oluruz yarınların!

Aynadan bakan
yabancı yüzler örter üstümü.

Kurşuna dizilmiş bir şehir
olur düşlerim!

İki gözüm iki yağmur,
henüz aşkı tatmamış...

Oysa sen, belki ben,
bir suç ya da bir kusur...


Ve sanki tüm bunlar birer masal gibi,
Maskelerini kuşandı insanlar!

Rüzgara savruldu sesim,

Yarım kalmış bir sayfadan.

Suskunluğu öğrendi insanlar...


Ve belki sen, belki ben;
Belki de biz ve onlar.
Kumdan kaleler kuran denize doğru.
Bakarsın çoğalırız yaşam denen bu oyunda;
Cemresi oluruz yarınların!

Cemresi oluruz yarınların...


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder