Artık her şey değişti...
Hiçbir şey eskisi gibi değil...
Sabah karşılaşmalarında gülen gözlerle "günaydın"lar... Akşam karşılaşmalarında günün yorgunluğuna rağmen yüzlerden eksik olmayan tebessümlü "iyi akşamlar"... Sabah kahvesi için buluşmalar...
Sokakta oynayan çocuklar... Çocukları oynarken endişelenmeyen anneler, babalar...
Pazar kahvaltıları... Birlikte oturulan akşam yemekleri...
Samimiyet, dostluk, güler yüzlü insanlar, sabır, saygı, hoş görü...
Her şey eskide kaldı...
Artık internetimiz var... Herkesin kendi hesap cüzdanı, kendi planları, kendi kariyeri var...
Herkesin bir kendisi var... Başka kimsesi yok... Başka kimse yok...
Her yanımız, duyguları hiç eden para... yalnızca para... ve onu kazanmak için duygusuzlaşan insanlar... Bir yerlerde kaybolduk... İnsan olma sevincimiz yok oldu... Alındı elimizden... Belki de biz verdik... vazgeçtik...
Hırsımız gözümüzü kör etti. Göremez olduk hiç kimseyi...
Böyle yaşıyoruz artık... Tahammülsüz... Etrafımızdakilere sinirli... Hayata öfkeli...
Yalnız... yapayalnız...
Böyle gelmedik; ama böyle gidiyoruz... Bir şeyler yanlış gidiyor... Buna bir dur demek gerek...
İşte bu yüzden vazgeçmiyoruz... Vazgeçmeyeceğiz... Unutmamak... unutturmamak için...
"Perde!"
Lemi Bilgin
Devlet Tiyatroları Genel Müdürü
Hiçbir şey eskisi gibi değil...
Sabah karşılaşmalarında gülen gözlerle "günaydın"lar... Akşam karşılaşmalarında günün yorgunluğuna rağmen yüzlerden eksik olmayan tebessümlü "iyi akşamlar"... Sabah kahvesi için buluşmalar...
Sokakta oynayan çocuklar... Çocukları oynarken endişelenmeyen anneler, babalar...
Pazar kahvaltıları... Birlikte oturulan akşam yemekleri...
Samimiyet, dostluk, güler yüzlü insanlar, sabır, saygı, hoş görü...
Her şey eskide kaldı...
Artık internetimiz var... Herkesin kendi hesap cüzdanı, kendi planları, kendi kariyeri var...
Herkesin bir kendisi var... Başka kimsesi yok... Başka kimse yok...
Her yanımız, duyguları hiç eden para... yalnızca para... ve onu kazanmak için duygusuzlaşan insanlar... Bir yerlerde kaybolduk... İnsan olma sevincimiz yok oldu... Alındı elimizden... Belki de biz verdik... vazgeçtik...
Hırsımız gözümüzü kör etti. Göremez olduk hiç kimseyi...
Böyle yaşıyoruz artık... Tahammülsüz... Etrafımızdakilere sinirli... Hayata öfkeli...
Yalnız... yapayalnız...
Böyle gelmedik; ama böyle gidiyoruz... Bir şeyler yanlış gidiyor... Buna bir dur demek gerek...
İşte bu yüzden vazgeçmiyoruz... Vazgeçmeyeceğiz... Unutmamak... unutturmamak için...
"Perde!"
Lemi Bilgin
Devlet Tiyatroları Genel Müdürü
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder