Kömür

Kömür olduk ey insanlar, yakın bizi! 

Gökyüzünde duman duman soluyun bizi... 
Kaşlar kara, gözler kara, kirpik kara, el kara...
Kitap kara, defter kara, tarih yazan kalem kara! 

Hoşça kal, hoşça kal son gün ışığı! 
Son gün ışığıyla gelen yaşam, hoşça kal! 
Son yeryüzü, son insan suretleri, hoşça kal... 
Bebekler, arkadaşlar, komşular hoşça kalın... 

Bize Almanların itlerine biçtiği değerden daha az değer biçen dünya, hoşça kal! 
Ve merhaba karanlığın mabedi, yeraltının sessiz ırmakları!
Merhaba yeraltı, merhaba... 

Hoşça kal sevgilim, ben bir madenciyim. 
Yeraltında sessiz sessiz ağlayan, ağlayan bir nehirim... 
Kaşlar kara, gözler kara, kirpik kara, el kara... 
Kitap kara, defter kara, tarih yazan kalem kara!..

Hasan Hüseyin Demirel