Hani Benim Gençliğim

Hani benim sevincim nerde?
Bilyelerim, topacım...
Kiraz ağacında yırtılan gömleğim.
Çaldılar çocukluğumu habersiz!

Penceresiz kaldım anne!
Uçurtmam tel örgülere takıldı!
Hani benim gençliğim nerde?..

Ne varsa buğusu genzi yakan,
Ekmek gibi, aşk gibi...
Ah... Ne varsa güzellikten yana,
Bölüştüm, büyümüştüm!
İçime sığmıyordu insanlar...

Bu ne yaman çelişki anne!
Kurtlar sofrasına düştüm!
Hani benim direncim nerde?!

Hani benim övüncüm nerde?
Akvaryumum, kanaryam...
Üstüne titrediğim kaktüs çiçeği?
Aldılar kitaplarımı sorgusuz!

Duvarlar konuşmuyor anne!
Açık kalmıyor hiç bir kapı...
Hani benim gençliğim nerde?

Daha kapılmamışken rüzgara,
Tatmamışken rakıyı...
Şiire yeni yeni başlamışken...
Koştum, dağlara koştum;
Daha öpmemişken hiçbir kızı!

Yağmurları biriktir anne!
Çağ yangınında tutuştum...
Hani benim bilincim nerde?..

Yusuf Hayaloğlu