Sadece Susarak

Sözcüklerim varmıyor uzaklığına;
Suskundur takvimlerde adım üstelik.
Bir bir düşüyor bütün öpmelerim,
Ağır yenilgiler alarak...
Kalbimse sildi bütün defterlerde adresini,
Yokluğunu kıyamet bilerek!

Sadece susarak özlüyorum seni;
Hiç tanımadan, ne garip!
Sense uzaklara çivili bir deniz gibisin resimlerde...

Dokunsan dersim olur, göçerim mecburen...
Yalnızlığın on milyon olur, İstanbul!
Duydum çok sonra...
Adın önemli değil;
Acın aynı tadı veriyor zaten!..

Islık çalan zamanlardan gelmiştim.
Bilirim bulutları eskitmenin güzelliğini!
Zaman, o zaman değil şimdi!
Güneş yine doğar bu kente;
Ama gözlerin... Gözlerin...

Şimdi adı yok hiç bir sevgilinin;
Sıcak dokunuşunda dağılan binlerce öpücüğün...

İşte, buna bıçak çekiyorum!
Bir kadın, aşkını savunan...
Bir çocuk, gülüşü gibi ince...
Bir havalanış... Yok!
Belki de çekip vurmak bütün uykuları, göz kapaklarında...