Bilen Bilir..

Belki de oyunların arkasına saklanmışım...
Şehirler büyümüş de ben hep çocuk mu kalmışım?!
Yenilmezdi böyle zamansız gitmeseydi eğer,
Bu yürek...
Bulurdu, tutunurdu; bir bahane daha nihayet!

Kelimeler eksilirken seyrettim üzülerek...
Bedenim paramparça; ama kalp hala Tanrı'ya emanet!
Kirlenince, olur ya, niyet;
Zor geliyor artık sevişmek...
Tükenince mazeret; aşk acıdan ibaret!

Belki ben...
Masalların, mutlu sonların etkisindeyim hala...
İşte bu yüzden, bıçak sırtlarına emanettir bu yürek!
Aslında yalanların, aslolanların da farkındaydım elbet!
Ama görmezden geldim...
Bilen bilir, acıtır insanı gerçek!