Annenin gördüğü düştür barış.
Ağaçlar altında sevdalıların sevda sözleridir barış.
Gözlerinin içinde uçsuz bucaksız bir gülümseme; elinde yemiş dolu bir zembil ve alnında ter tomurcukları -pencerede suyu soğutan testideki damlalar gibi- akşamüstü eve dönen babadır barış.
Dünyanın yüzünde yara izleri kapanırken ağaçlar diktiğimizde havan mermilerinin kazdığı çukurlara; yangının kavurduğu yüreklerde ilk tomurcuklarını açarken umut ve ölüler kanlarının boşa gitmediğini bilerek yana dönüp içerlemeksizin uyuyabildiklerindedir barış.
Barış, yemek kokusudur tüten akşamleyin; arabanın yolda durmasının korkutmadığı, kapı çalmasının dost demek olduğu ve pencereyi saat başı açmanın, renklerinin uzaktaki çanlarıyla gözlerimizin bayram etmesini sağlayan gökyüzü demek olduğu zamandır barış.
Barış, bir bardak sıcak süt ve bir kitaptır uyanan çocuk önünde.
Başaklar birbirine eğilip “İşte, ışık, ışık, ışık!” dedikleri ve ufuk çemberi ışıkla dolup taştığı zamandır barış.
Hapishaneler onarılıp kitaplıklar yapıldığı zaman, eşikten eşiğe bir türkü yükseldiği zaman geceleyin, cumartesi akşamları mahalle berberinden çıkan yeni tıraş olmuş bir işçi gibi baharda ay buluttan çıktığı zamandır barış.
Geçmiş gün, yitirilmiş bir gün olmadığı; sevinç yapraklarını akşamın içine salan bir kök ve kazanılmış bir gün, hak edilen bir uyku olduğu zaman, acıyı kovmak için zamanın dört bir bucağından güneşin hemen ayakkabılarını bağladığını duyduğun zamandır barış.
Barış, ışınlar demetidir yaz ovalarında; iyilik alfabesidir tanın dizlerinde “Kardeşim” dediğin -“Yarın kurcağız” dediğin zaman, kuracağız dediğimizi kurunca türkü söylediğimiz zamandır barış.
Ölüm yüreklerde az yer kapladığı ve güvenli parmaklarla mutluluğu gösterdiği zaman bacalar, ikindi vaktinin büyük karanfilini ozan ve proleter aynı şekilde kokladığı zamandır barış.
İnsanların sıkışan elleridir barış.
Dünyanın yüzünde yara izleri kapanırken ağaçlar diktiğimizde havan mermilerinin kazdığı çukurlara; yangının kavurduğu yüreklerde ilk tomurcuklarını açarken umut ve ölüler kanlarının boşa gitmediğini bilerek yana dönüp içerlemeksizin uyuyabildiklerindedir barış.
Barış, yemek kokusudur tüten akşamleyin; arabanın yolda durmasının korkutmadığı, kapı çalmasının dost demek olduğu ve pencereyi saat başı açmanın, renklerinin uzaktaki çanlarıyla gözlerimizin bayram etmesini sağlayan gökyüzü demek olduğu zamandır barış.
Barış, bir bardak sıcak süt ve bir kitaptır uyanan çocuk önünde.
Başaklar birbirine eğilip “İşte, ışık, ışık, ışık!” dedikleri ve ufuk çemberi ışıkla dolup taştığı zamandır barış.
Hapishaneler onarılıp kitaplıklar yapıldığı zaman, eşikten eşiğe bir türkü yükseldiği zaman geceleyin, cumartesi akşamları mahalle berberinden çıkan yeni tıraş olmuş bir işçi gibi baharda ay buluttan çıktığı zamandır barış.
Geçmiş gün, yitirilmiş bir gün olmadığı; sevinç yapraklarını akşamın içine salan bir kök ve kazanılmış bir gün, hak edilen bir uyku olduğu zaman, acıyı kovmak için zamanın dört bir bucağından güneşin hemen ayakkabılarını bağladığını duyduğun zamandır barış.
Barış, ışınlar demetidir yaz ovalarında; iyilik alfabesidir tanın dizlerinde “Kardeşim” dediğin -“Yarın kurcağız” dediğin zaman, kuracağız dediğimizi kurunca türkü söylediğimiz zamandır barış.
Ölüm yüreklerde az yer kapladığı ve güvenli parmaklarla mutluluğu gösterdiği zaman bacalar, ikindi vaktinin büyük karanfilini ozan ve proleter aynı şekilde kokladığı zamandır barış.
İnsanların sıkışan elleridir barış.
Dünyanın masasındaki ekmektir.
Gülümsemesidir annenin.
Budur yalnızca.
Başka bir şey değil barış.
Ve toprakta derin yarıklar açan sabahlar tek bir sözcük yazarlar: Barış.
Gülümsemesidir annenin.
Budur yalnızca.
Başka bir şey değil barış.
Ve toprakta derin yarıklar açan sabahlar tek bir sözcük yazarlar: Barış.
Başka bir şey değil.
Barış.
Dizelerimin rayları üzerinde buğday ve güller yüklenmiş geleceğe doğru yol alan çuf çuf çuf bir trendir barış.
Kardeşlerim, barış içinde derin derin soluk alıyor tüm dünya bütün düşleriyle.
Verin elinizi kardeşlerim.
Barış budur işte!
Yannis Ritsos
(Çev: İoanna Kuçuradi & Özdemir İnce)
Dizelerimin rayları üzerinde buğday ve güller yüklenmiş geleceğe doğru yol alan çuf çuf çuf bir trendir barış.
Kardeşlerim, barış içinde derin derin soluk alıyor tüm dünya bütün düşleriyle.
Verin elinizi kardeşlerim.
Barış budur işte!
Yannis Ritsos
(Çev: İoanna Kuçuradi & Özdemir İnce)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder