Çok sevdiğim bir öğretmenimi kaybetmiş gibiyim. Dedemi kaybetmiş gibi... En sevdiğim amcamın yokluğunun sızısı gibi bu, çok sevdiğim ve hayranlık duyduğum bir tanıdığı bir daha göremeyecek olmanın acısı gibi...
Tökezledik Atam, doğru! Yolumuzdan şaşar gibi olduk, izini yitirdik de izinden gelemedik bir süre... Ama düştüğümüz yerden kalkıyoruz artık. Ayaklarımıza batan dikenleri temizliyoruz! Üzerimizdeki tozu silkiyoruz! Yolumuzu bulduk artık; kaybettiğimiz izine rastladık yeniden!
Gerekirse yeniden Kurtuluş Savaşı vereceğiz, biz, kurduğun cumhuriyetin kadınları, erkekleri, gençleri, çocukları! Pes etmeyeceğiz; vazgeçmeyeceğiz mücadele etmekten!
Bu sene, o muhteşem gülüşünle baktığın fotoğraflarla anıyoruz seni.
Hep gül Atam; hep öyle içten, öyle sıcak gül bize...
Selcan
10/11/2009
Ankara
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder