Önce dünyama sesin girdi özlemli, kısık
Bir mutluluk muştusu gibi ta uzaklardan...
Çok sonrası öptüğüm o gül dudaklarından
Önce sesindi cağıran beni gür ve aydınlık.
Önce küçük ellerin kondu avuçlarıma
Yolunu şaşırmış bir kuş gibi, ürkek...
Alıştım her şeyine, her yerine giderek
Saplandın iğnelerce parmak uçlarıma.
Önce bir akşamdı gelen seninle, dopdolu
İnanılmaz, doyulmaz, anlatılmaz, kanılmaz...
Bir akşamdı sevgiden, apaydınlık, bembeyaz
Bir akşamdı, alev alev istekli, duygulu...
Her şey gerçekti, öylesine güzel, yalansız.
Ağladım sensiz geçen ve geçecek günlere.
Sende ölümsüzlüğün çağrısını duydum önce
Sonra tutuşup, yandım ben, sevdalandım apansız.
Ümit Yaşar Oğuzcan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder