Yüreğime onca kilit vurmuşken, insanlara karşı o kadar inançsız, güvensiz olmuşken nasıl bir sevgi varsa sana dair, o kadar kırılmama rağmen, karşı çıkmama rağmen yine de durmadı, bastırılmadı, ne yaptı ne etti çıktı zincirlerden. Şimdi yavaş yavaş açıyorum katmanlarını yüreğimin. Dinlemediğim, ne diyeceğini duymamak için hep susturduğum yüreğimin... Azar azar konuşturuyorum artık. Hem söyleyeceklerini duymaya kendimi hazırlıyorum, hem de gerçekten ne hissettiğini söyleyebilmesi için ona vakit tanıyorum..
Sarıp sarmaladığım, üstüne kilitler vurduğum, susturup kaldırdığım yüreğim, izin ver de sevilmenin huzurunu yaşasın biraz kendi sevgisini kanıtlama kaygısı yaşamadan...
Selcan
Ankara
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder