.. bir adım kalmalı ..: Yanıyor İçimizdeki Orman

Eyvah! Şiirler azalmış...

Yanıyor içimizdeki koskoca orman!

.

Eşkıya

Kaçağım!
Eşkiya aşklar yaşarım durmadan..
Kaşla göz, dağla uçurum arası konar göçerim.
Sürgünlüğümü yurtlanmaz yerleşik sevdalar!
Sığsın isterler defnelerim küçücük saksılarına!..
Yetmez, dağbaşlarının teslimiyeti istenir.
Ya katlim, ya ihanetim!

Bilmezler bir başka yol olduğunu!
Yani ben eşkiya, her yanı pusu...
Gözlerindeki dumanlı dağlara sevdam.
Zülfünde gölgeye sığınmam bundandır!
O zaman keyif çatarım silah diye;
Sevdanın doruğuna...

Buzullar erir, nehirler yatak değiştirir.
Sevdalarını ışıklarında yıkarlar...
Sonra da yürekleri seslerinde;
Gürül gürül akarlar!
Çıplak suretleri dağbaşları resmeder;
O dem iklim değişir, hüzün olur...

Yüreğimden gayrısına sır vermediğim doğrudur!
Kaçaklık bu!..
Hadi gel Şahrud'um, dağlara gövde verelim!
Göğsüm tahtasının altı ol;
Yoksa vuracak beni hasretim bir tenhada...

Yakışır mı bir kaçağa ecel eliyle ölmek!!..

Yavuz Turgul

.. bir adım kalmalı ..

4 Mayıs 2008 Pazar

Yanıyor İçimizdeki Orman

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder