Çocukluğun, sana kapının önünde doğan köpekleri sevmeyi öğretti. Onların aç kalışlarına, acı çekmelerine ağladın...
Çocukluğun sana, "Ben onları seviyorum, onun için ağlıyorum." dedirtti.
Kara perçemli, güzel çocuk! Bir gün gelecek, tanımadığın insanların ölümüne de ağlayacaksın. İşte o zaman, insan, adıyla sanıyla "insan" olacaksın!...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder