Kaldım Tek Başıma

.

Kimi arasam; kime sorsam?
Kim bilebilir ki bütün bu olanları..
Kafa mı yorsam; kimden hesap sorsam?
Kim yapabiliyor olabilir ki bütün bu hesapları..

Kaldım odalarda tek başıma, düşünüyorum..
Çıkamıyorum ki tek başıma işin içinden!
Kaldım odalarda tek başıma, gidemiyorum..
Varamıyorum ki tek başıma hiç bir yere!

Beni arasan da bunları bana sen sorsan;
Bilemiyorum ki ben doğru cevapları.
Soru sormasan da öylesine aramış olsan;
Dinlemiyorum gerçi malum yalanları!

Kaldım odalarda tek başıma, düşünüyorum..
Çıkamıyorum ki tek başıma işin içinden!
Kaldım odalarda tek başıma, gidemiyorum..
Varamıyorum ki tek başıma hiç bir yere!

Bazı basitleri düşünemiyorum;
Düşünen birine ihtiyacım var.
Mesela şu basiti hiç düşünemiyorum:
Niye ille de birine ihtiyacım var?!

Sene Bele N'oldu Yar?

Meni yaktın aygız, aygız ataşa
Beslemektir eşkini dil ateşe

Atacağdın meni sevdiğim, söyle vezgeçim
Doldur eşkin şerbet kimi ver içim
Söyle söyle, sene beyle noldu yar
Çağırıram gel haralarda kalsan, meni terketme
Yalvarıram yar meni atma terketme

Gözüm yolda kaldı kaldı ay gözel
Hayız oldu yar bağlar oldu hezel
Yollarına baka baka kaldı gözlerim
Sene vardır yüreğimde sözlerin

Söyle söyle, sene beyle noldu yar
Yalvarıram gel haralarda kalsan, meni incitme
Yalvarıram yar meni atma terketme
Çağırıram gel haralarda kalsan, meni incitme
Yalvarıram yar meni atma terketme
Yollarına baka baka kaldı gözlerim
Sene vardır yüreğimde sözlerim
Söyle söyle, sene beyle noldu yar

π

.

Küsuratlarından arındırılmış, baside indirgenmiş bir aşktı bizimki başlarda.. Yormayan, sıkmayan, emek harcamanı gerektirmeyen.. Pi'yi 3 almak gibi kalem kağıda bile gerek duyulmadan çözülebiliyordu tüm soru(n)lar..

Ne zaman ki daha gerçekçi hesaplar yapmak gerekti.. Ne zaman ki ince hesaplar girdi işin içine.. O zaman 3 yetmedi; 3,14 almak gerekti pi'yi.. Sonra karmaşıklaştıkça sorular, daha da ciddileştikçe sorunlar 3,14 de yetmez oldu.. 3,142857143.. Sonu gelmedi küsuratların. Pi'nin virgülden sonraki rakamları gibi, sonu görünmeyen bir aşka dönüştü..

Halbuki.. Basitti çözümü..

Pi=22/7 Bu kadar da netti işte, çözmek isteyene!

3 Şubat 2006
Ankara

Kanamaz Denen Yerlerim

.

Bu kez anladım,
Kuru dallardan yapma bir köprüden geçiyorum.
Ben ordaydım,
Erbabı yalnızları yutan kentler biliyorum.

Bu kez anladım,
Hüzünlerden bozma mutluluklar yaşıyorum.
Ben ordaydım,
Acemi aşıkları boğan sular biliyorum.

Ne müttefik belli,
Ne sığınakların yeri!

Kaybettim bugün kendimi, hükümsüzdür!
Sonu yok bunun, boşluklardan boşluk beğendim..
Vazgeçtim bugün herşeyden halsiz şu kalbim.
Kan revan içinde hep kanamaz denen yerlerim!

Hem suçsuz.. Hem güçsüz.. Hem halsiz..

Bu kez anladım,
Kartonlardan yapma siperlere pusuyorum.
Ben ordaydım,
Huzurlu zamanları yıkan sonlar biliyorum!

Atlatırsınız..

Ve gerçekten de bunu atlatırsınız, doğru. Bir yıl sonra, beş yıl sonra.. Ama bu dertten, güneşli bir havada Downs'ı geçip sonra hızla Manş'a doğru inen bir trenin tünelden çıktığı gibi çıkmazsınız; mazot katmanına batmış bir martı gibi çıkarsınız.

Yaşam karşısında tüyleriniz katmana bulanmıştır..

Flaubert'in Papağanı
Julian Barnes

Her Şeye Rağmen

.

Denize açılır bu yürek şimdi

Yelken kürek fark etmez.
Bir sevda sarar başına geceler
Dost düşman olsa fark etmez.

Değişir düzenin her şeye rağmen
Bir rüzgar eser de dağılır gidersin
Bir kuru yaprak gibisindir artık,
Nereye eserse oraya gidersin.

Kalbim

Kalp çarpmaları arttı yine..

Eskiden hep beni düşündüğün zamanlarda, bunu hissettiğim için çarpıntı olur sanırdım.

Ama sanırım asıl beni unutacak kadar mutlu olduğun zamanlarda oluyor bu nefes darlığı!

Selcan
Eylül '06
Ankara

Par-a-mp-arç-a

.

Saatim yok,
Tam olarak bilemem.

Biraz bira,

Biraz şarap önceydi.
Nasıl oluyor; vakit bir türlü geçmezken
Günler hayatlar geçiyor?!

Kayıp bir bavul gibiyim havaalanında;
Ya da boş bir yüzme havuzu sonbaharda.
Çok mu ayıp hala mutluluk istemek?
Neyse zaten hiç halim yok..

Bugün benim doğum günüm,
Hem sarhoşum hem yastayım.
Bir bar taburesi üstünde
Babamın öldüğü yaştayım.

Bugün benim doğum günüm,
Kelimeler büyüyor ağzımda.
Bildiğim tüm hayatlar
Paramparça!

Takatim yok, yine de telefon sarıldım;
Son bir özür için
Tüm sevdiğim kadınlardan.
Aradım, mesajlar çıktı, kapattım.
Telesekretere konuşamayanlardanım..

Bugün benim doğum günüm,
Hem sarhoşum hem yastayım.
Bir bar taburesi üstünde
Babamın öldüğü yaştayım.

Bugün benim doğum günüm,
Kelimeler büyüyor ağzımda.
Bildiğim tüm hayatlar
Paramparça!

2 Ocak 2007

25. yıl..
Henüz bir şey yaşayamadan geçmiş 25 senenin ardından, sanırım artık ne zaman öleceğimi bilmediğim gerçeğini idrak ediyorum.
Zaman sadece ileriye doğru ilerliyor, geri dönüşü yok!