Yeryüzü Aşkın Yüzü Oluncaya Dek

Aşksız ve paramparçaydı yaşam
Bir inancın yüceliğinde buldum seni, 

Bir kavganın güzelliğinde sevdim. 

Bitmedi daha sürüyor o kavga 

    ve sürecek yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!

 
Aşk demişti yaşamın bütün ustaları 

Aşk ile sevmek bir güzelliği ve dövüşebilmek o güzellik uğruna. 

İşte yüzünde badem çiçekleri, saçlarında gülen toprak ve ilkbahar. 

Sen misin seni sevdiğim o kavga, 

Sen o kavganın güzelliği misin yoksa...

 
Bir inancın yüceliğinde buldum seni,

Bir kavganın güzelliğinde sevdim. 

Bin kez budadılar körpe dallarımızı, bin kez kırdılar. 

Yine çiçekteyiz işte, yine meyvedeyiz!

Bin kez korkuya boğdular zamanı, bin kez ölümlediler 

Yine doğumdayız işte, yine sevinçteyiz!

Bitmedi daha, sürüyor o kavga 

    ve sürecek yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!

Geçtiğimiz o ilk nehirlerden beri

Suyun ayakları olmuştur ayaklarımız; 

Ellerimiz, taşın ve toprağın elleri...

Yağmura susamış sabahlarda çoğalırdık,

Törenlerle dikilirdik burçlarınıza. 

Türküler söylerdik hep aynı telden, aynı sesten, aynı yürekten...

Dağlara biz verirdik morluğunu 

Henüz böyle yağmalanmamıştı gençliğimiz...

 
Ne gün batışı ölümlerin üzüncüne ne tan atışı doğumların sevincine...

Ey bir elinde mezarcılar yaratan, bir elinde ebeler koşturan doğa 

Bu seslenişimiz yalnızca sana!

Yaşamasına yaşıyoruz ya güzelliğini 

Bitmedi daha, sürüyor o kavga

    ve sürecek yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!

 
Saraylar saltanatlar çöker, 

Kan susar bir gün,

Zulüm biter....

Menekşeler de açılır üstümüzde, leylaklar da güler. 

Bugünlerden geriye bir yarına gidenler kalır, bir de yarınlar için direnenler!

 
Şiirler doğacak kıvamda yine

Duygular yeniden yağacak kıvamda.

Ve yürek, imgelerin en ulaşılmaz doruğunda. 

Ey her şey bitti diyenler, korkunun sofrasında yılgınlık yiyenler! 

Ne kırlarda direnen çiçekler ne kentlerde devleşen öfkeler 

Henüz elveda demediler!

Bitmedi daha, sürüyor o kavga 

    ve sürecek yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!

Adnan YÜCEL