O kadar alışmışım ki kimseden bir şey istemeden her işimi kendi başıma halletmeye; doğum günü pastamdaki mumları üflerken bile ne dileyeceğimi bilmiyorum! Mumlar karşımda eriyip biterken "Hadi ama! Olmasını istediğin bir şey, bir dilek, bir istek olmalı!" diye kendi kendime kıvranıyorum. Ama yok! İstemiyorum, istediğim bir şey yok hayattan. Hak ettiklerimi alırsam emeğimin karşılığı olur; hak etmemişsem de "Şunu istiyorum!" demenin bir anlamı yok ki...
Hayat! Bana bulaşma!
Ne ben senden bir şey istiyorum ne de sen benden iste!
Kendi yağımızla kavrulalım ikimiz de...
Selcan
17/01/2009
Ankara