Bir kavganın güzelliğinde sevdim. Bitmedi daha sürüyor o kavga
ve sürecek
yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!
Aşk demişti yaşamın bütün ustaları
Aşk ile sevmek bir güzelliği
ve dövüşebilmek o güzellik uğruna.
İşte yüzünde badem çiçekleri, saçlarında gülen toprak ve ilkbahar.
Sen misin seni sevdiğim o kavga,
Sen o kavganın güzelliği misin yoksa...
Bir inancın yüceliğinde buldum seni,
Bir kavganın güzelliğinde sevdim.
Bin kez budadılar körpe dallarımızı, bin kez kırdılar.
Yine çiçekteyiz işte, yine meyvedeyiz!
Bin kez korkuya boğdular zamanı, bin kez ölümlediler
Yine doğumdayız işte, yine sevinçteyiz!
Bitmedi daha, sürüyor o kavga
ve sürecek
yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!
Geçtiğimiz o ilk nehirlerden beri
Suyun ayakları olmuştur ayaklarımız;
Ellerimiz, taşın ve toprağın elleri...
Yağmura susamış sabahlarda çoğalırdık,
Törenlerle dikilirdik burçlarınıza.
Türküler söylerdik hep aynı telden, aynı sesten, aynı yürekten...
Dağlara biz verirdik morluğunu
Henüz böyle yağmalanmamıştı gençliğimiz...
Ne gün batışı ölümlerin üzüncüne
ne tan atışı doğumların sevincine...
Ey bir elinde mezarcılar yaratan,
bir elinde ebeler koşturan doğa
Bu seslenişimiz yalnızca sana!
Yaşamasına yaşıyoruz ya güzelliğini
Bitmedi daha, sürüyor o kavga
ve sürecek
yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!
Saraylar saltanatlar çöker,
Kan susar bir gün,
Zulüm biter....
Menekşeler de açılır üstümüzde, leylaklar da güler.
Bugünlerden geriye bir yarına gidenler kalır, bir de yarınlar için direnenler!
Şiirler doğacak kıvamda yine
Duygular yeniden yağacak kıvamda.
Ve yürek,
imgelerin en ulaşılmaz doruğunda.
Ey her şey bitti diyenler, korkunun sofrasında yılgınlık yiyenler!
Ne kırlarda direnen çiçekler
ne kentlerde devleşen öfkeler
Henüz elveda demediler!
Bitmedi daha, sürüyor o kavga
ve sürecek
yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!
Adnan YÜCEL
